"งานสวรรค์" : กาบีร์

แสงจันทร์สาดต้องกายข้า
สุริยัน จันทรา ก็สถิตย์ด้วย
ทว่าดวงตาข้ามืดบอด
จึงมิอาจยล

เสียงกลองแห่งอมตภาพ
ก้องระรัวอยู่ในวิญญาณข้า
ทว่าหูข้ามืดหนวก
จึงมิอาจยิน

กู่ร้องเพื่อ"ตัวข้าและของข้า"
ร้องให้ตายก็สูญเปล่า
เมื่อ "ตัวข้าและของข้า" มลายแล้ว
งานสวรรค์ จึงเริ่มต้น

"งาน" ดังว่าไม่มีประสงค์อื่น
เพียงนำ "ความรู้" มามอบให้
และเมื่อ"ความรู้"ถูกรับแล้ว
"งานสวรรค์" ก็จบลง

ดอกไม้บาน เพื่อกลายผล
เมื่อผลเปล่ง ดอกโรยรา
กลิ่นฉุน อยู่ในกวาง
แต่เจ้าตัวหารู้ไม่
กวางน้อยเดินเล็มหญ้า.
.....................................................
คีตาของ กาบีร์
ครูส้ม แปล ๔ ก.พ. ๔๖
จากสำนวนภาษาอังกฤษของ รพินทรนาถ ฐากูร
...........................................